I was about to lose hope... faith.

[ I was about to lose hope... faith.
Actually, may mga mabibigat akong personal na problema.
Hindi maiiwasang daraan sa ganitong stage ng buhay.
Na manghihina ka at kkwestyunin ang mga bagay-bagay.
Nung nakaraan lang, kinwestyon ko ang Panginoon.
Nagtanong at nagtampo sa mga pagkakataon.
Bakit ako pa? Bakit sa akin pa?
Pwede naman sa iba... xD joke! haha! ]

grabe.
Kahapon super mangiyak-ngiyak ako. Hindi ko magawa yung case study sa c#. Grabe!
Nagsunod-sunod yung kamalasan ko bago yun, kaya talagang lugmok na lugmok talaga ako nun. Yung way pa lang pauwi eh minalas na ako eh.

MALAS #1 : walang masakyan. kung meron mang divi, puno yun o puno talaga. haha! Hindi ko alam kung anong meron non.
MALAS #2 : sobrang traffic, tarpiks super! grabe grabe! para sa taong nagmamadaling umuwi dahil may tatapusin, nakakabadtrip yun ah!
MALAS #3 : Ayun pala! may rally sa mei legarda-mendiola. so ano?! eh di naglakad lang kami sa kahabaan ng legarda at recto. *First time ko makakita nun sa personaL :) yung talagang may mini stage pa sila. Astig!!
MALAS #4 : Nakakabadtrip lang naman yung katabi ko, kainis kainis! ang lufet umupo eh! Grr!
MALAS #5 : Malapit na ako nun sa bahay namin, nasa lagpas c3 na eh, ng eto!!! Yung mamang driver namin mei nakaalitang motorcycle driver. rawr! bakit bakit? May sasakay kasi eh, si ateng maganda at ateng maganda pa xD  . Eh di malamang itatabi niya yun para makasakay yung mga girLy babes :D , n biglang may mamang epaL.
"oi!, i-ano mo (hindi ano yung sabi nya eh, nalimutan ko eh, basta meaning nun eh iusod paharap? anong tawag dun? haha! iabante? hindi yun yung ginamit nia eh. Ang laki ng problema ko e noh? xD)", sabi ng mamang pangeT.
"sandaLi lang, may sasakay pa oh", sabi ni sir driver namin.
blah blah. ang daming sinasabi ng pangeT na mama na yun.
Tapos, himinto sya dun sa may tabi ng sir driver namin.
sabi ng panget na yun, "PU*$@& INA &*!! Sabing i-ano mo (ganun uLit. hindi ano yung sinabi ha xD)"
eh di syempre, for every action, there's an equal or opposite reaction, sabi ni sir driver "PU&^#% iNa mO rin!"
blah blah silang dalawa.
Ng biglang umakma yung panget na driver na bubunutin yung bariL niya.
Natakot ako non syempre. hala hala diba? eh andun pa naman ako sa side kung saan banda yung sir driver namin. Tapos ayun, umarangkada na ulit yung panget.

Balak ko sanang tignan yung plate number eh kaso madiLim tsaka mamaya bumariL pataLikod. haha!

eh tapos pala! Inabangan yung jeep ni sir driver. Biglang may bumato sa jeep niya sa di kalayuan at biglang U-TURN. Initial reaction? Syempre natakot, napa-antras kaya ako. haha! Syempre akala ko at akala namin baLa na yun diba? haha! Binaba niya pala muna yung angkas niya.

ayun, tapos MC na. hehe. Pero super kinabahan ako nun. Promise.
Diba may Gun-BaN? tae yun! Tsaka ang yabang yabang niya! Eh sa kahit anong angguLo maLi siya. Bigla syang susulpot gaLing sa pLaneta niya. Nako! ang yabang niya! tae tae tae siya! Pero hmmm.. actually, namumukhaan ko yun eh. Alam ko kilala ko siya. Hindi ko alam kung san ko siya nakita. Promise. Kung makikita ko ulit yun, makikilala ko siya.

Game balik sa countdown!

MALAS #5 : Walang net :( . Ewan ko kung anong problema. At ang ending? sa computer shop ako. Naghanap ako ng mga syntax ng mga feeling ko eh gagamitin ko.

MALAS #6: Biglang nawalan lang namang ng kuryente sa comp shop na yun!!! hay nakO!

MALAS #7: Masyado kong inintindi ang paghahanap ng mga syntax ng mga gagamitin ko pero nalimutan ko hanapin ang mga basic syntax. wew!!

GRABE GRABE!!! 10pm na ako nagsimuLa.
Lahat ay okay naman. Walang Error. Walang warning.
Pero biglang ewan na. huhuhu.

actually, nawaLan na ako ng idea sa OOP.
Ay hindi, nalimutan ko.
Ay ganun din pala yun. ahahaha! adik!

Parang Java Language lang din naman yung approach nia diba? Eh kaso wala yung book ko. Walang net. So nawawalan na ako ng pag-asa. As in naiiyak na ako pinipigiL ko lang.

Feeling ko hindi ko na talaga magagawa. Pag nagkataon, 1st time kong hindi magpapasa ng case study. :( Programming pa yun... yung ang masakit. :(

HIndi yun yung inaasahan ko. HINDI.

Pero hindi ako nawalan ng pag-asa *slight lang* :D
Gayunpaman, pinilit kong magpaka-chiLLax ;p
Sabi ko sa sarili ko, hindi ako pababayaan ni God. Kanina kinausap ko siya at dumaan sa tahanan niya bago pumasok sa school. Alam ko. Hindi niya ako iiwan at magagawan ko 'to ng paraan.
Sabi ko sa sarili ko "oh hindi hindi! kahit na anong mangyari magpapasa ako!"
At ayun! structured yung ginawa ko. hekhek! Pero may maLi pa rin. Ewan ko dun. Baliw! apat mag-iinput dapat pero nagiging dalawa lang sa grades. tae tae tae!

Pero ayun, di ko na natapos talaga at naayos dahil lagpas 3 am na. Pinapagalitan na rin kasi ako dahil kailangan ko pang gumising ng 4am para pumasok.

Ayun, humiga na ako at biglang pop up sa utak ko. At nasabi kong "ai! sabado na! birthday ko na bukas!" hahaha! Ang lakas ng boses ko, buti na lang walang nakarinig. kahiya e haha!

tapos pumikit.
at dumiLat.

Ayoko pa sana bumangon kasi talagang masakit ulo ko.
Pero nung nabasa ko ang mahiwagang mensahe galing kei fairy bluestar dolly. tenen! Napatayo agad ako at sinabi kay mama na "Mama! Paloadan mo ko!"
bwahaha! eh maaga pa kamusta naman yun.
At ayun, bilang mabuting cute na mamamayan ng PiLipinas, kinompirma ko muna at ipinakalat ang mabuting balita :) Eh wala nga ako load diba? Nakitext ako kay papa. Tinitxt ko ang yung mga representative ng wantu, wanwan, wanpor at wantri. :) para i-Gm nila. hehe. ang cute ko talaga. este ang bait ko pala. haha!

Naubos ko nga ata load ni papa eh, syempre talaga naman kokompirmahin din nila sa akin kung totoo yun at malamang magrereply din naman ako. Kaya ayun. hahaha!

God is Good... all the time :)
Binigyan ako ng chance! oh yeah!

Pero kahit wala ako tulog. Hindi na rin ako natulog. Ang haba ng blog ko noh? eto yung dahilan kaya hindi ako natulog. Hmmm. Fellowship bukas sa amin, pwede ba akong mag-puri bukas? haha! Yun ang gusto ko sana dati pa. Na sa araw ng birthday ko, magpupuri eako :)

[I was about to lose hope... faith.
Actually, may mga mabibigat akong personal na problema.
Hindi maiiwasang daraan sa ganitong stage ng buhay.
Na manghihina ka at kkwestyunin ang mga bagay-bagay.
Nung nakaraan lang, kinwestyon ko ang Panginoon.
Nagtanong at nagtampo sa mga pagkakataon.
Bakit ako pa? Bakit sa akin pa?
Pwede naman sa iba... xD joke! haha!

Pero eto! Hangga't andiyan si God. Di niya ako pabayaan. At hindi niya ako iiwan. Iboto nyo ko! ang bait ko. Joke! haha!]

1:30 pa ang class. kamusta kamusta? haha!
1 hr ko na ata tong ginagawa pero hindi ko maipopost agad. bakit bakit? eh walang net diba? haha! Mag-rent na lang ako mamaya sa school. hehe.
GodBless Us! :)

Continue reading...

A day with HIM :)

Start your day right! haha!
Kahapon, January 22, 2010.

maaga ako umalis ng bahay, para magreview.
Dahil wala akong nareview talaga ng bongga dahil napagod at nakatulog ako nung January 21, 2010.

Hindi rin ako nagkapagreview sa jeep dahil nakasakay ko ang bestfriend ko :) Si ANN :)
Ang kulit niya! MELAY talaga! haha! oh sige na! pati na rin ako! haha!
Kami ang MeLAy : the cuter version.  haha! LOL!

tawanan tawanan. Kulitan kulitan.
ai teka, A day with HIM pala yung title. Di ko na pahahabain yung story namin ni bespren.

Maaga ako nakarating sa Sta Mesa. Sabi ko, dadaan akong simbahan.
SInabi ko rin yun nung January 21, 2010. Grabe nga eh. Kahit late na ako umalis maaga pa ako nakapuntang Sta Mesa pero yung pangako kong dadaan ako sa simbahan, hindi ko nagawa. Natakot akong ma-Late. Kamusta ang exam nung january 21?  sa C#, okay pa. Nag-pray pa ako nun, less than hour ko lang natapos. eh sa logic design? :D Hindi ako nakapag-pray. masyado akong nag-enjoy makipagtawanan ng todo sa mga kaberks ko (*hindi nila kasalanan yun ah? kapabayaan ko yun). Ayun! halos inubos ko na yung time sa exam :(.

tapos nitong january 22, sabi ko bahala na. Yun ang first time kong pumasok ng simbahan mag-isa...
walang mama, papa at kuya.
walang kaibigan at walang kakilala.

Iba yung naramdaman ko sa pagpasok ko pa lang. May something. oh yeah something! haha!
Tapos nagpray na ako. Lumuhod na rin malamang :D

Di ko namalayan ang oras, parang ang sarap sarap ng pakiramdam ko nun. Kaso nahiya ako sa mga tao, nakailang batch na ata ng nagdadasal pero andun pa rin ako. haha!

Sa exam, ayun... less than 40 mins sa dbms... at less than 50 mins sa tech doc. :D
Yabang ko! siyeeeete! xD LOL! haha!

Kung ano man ang makuha ko, okay lang. Yun ang dapat na score ko.
Kung makapasa ako, salamat God!
Kung hindi, buti nga! haha!

Kung dahil lang sa madali yung exam kaya ko natapos... aba! galing ko pa rin!
Kung mahirap pala... eh di mas magaling ako. haha!

Ano ba tong nangyayari sa akin?
Inaangkin ko na ang lahat ng to.
wala namang masama diba?
Kailangan ko lang mag-think positive.

Kung ano man grade ko sa ngayong 1st half... nagrereflect lang yun sa kapabayaan ko.
Babawi ako.. magiging responsable ako.

Ay teka. A DAY WITH HIM nga kasi title. dapat sa Kanya ang kwento haha!

A Day with HIM :)
Sobrang magaan ang pakiramdam ko.
ayun lang naman
salamat God!

Kahit na sinubok mo yung faith ko sayo sa araw na yun. hehe I LOVE YOU GOD!!!

Continue reading...

Plan A to Z : CANCELED.

" kung kaiLan naman nagkakaroon na ako ng perpektong pLano bigLang sisingit ang suhestiyon na hindi pwedeng ireject. ang gara gara >.< "

-Gumaganon pa ako? haha!

Magbbirthday na pala ako eh noh? 18th bday to friend. hmmm. ang plano? wala.

Dati pa lang ayoko ng debut super party ek ek. Wala naman na akong boyfriend na e. LOL! joke joke! Wala naman akong balak mag-tapon ng malaking pera para sa isang araw lang. hoho. aw! napaghahalataang kuripot pero... praktikal lang ako. ATA. Sa takbo ng ekonomiya ng bansa at ng buong mundo... nako! 90K for a decent debut package. Diyos miyo marimar! haha! PERA-hin na lang diba? haha! joke!

Dahil papalapit na yun at marami ng nagtatanong sa akin kung anong plano, windang na windang na ako. May 1 week na lang ako. Grabe! G-R-A-B-E. Eh this week, departmental exam na. Midterms na sa lahat! Matira-matibay xD

Gusto ko sana simpleng celebration and quality time with my parents and friends.... and relatives (meron ba? xD).

1) COLLEGE FRIENDS

Dahil masyadong malayo ang bahay ko sa mga kabahayan nila at Sunday pa yun. Malamang walang pumunta. Kaya naisip ko, magdala na lang ako ng kahit na anong mga ano tapos SM na. Kantahan na maLufet. KASO. KASO dahil nareshuffle kami, hindi magkatagpo-tagpo ang mga mahihiwagang schedule namin. Target na araw? Saturday(23) o Monday(25). Pero hindi rin kami magkakatagpo tagpo nun T__T kaya malamang kain kain lang mangyayari. walang sm... walang gala. Pero mas oks sana kung Sunday mismo kaso. Basta ayun.

2) HS FRIENDS

Pinuntahan ako kahapon ng friend ko, nagtatanong anong plano ko. Sabi ko wala. Sabi niya kantahan na lang daw. Sabi ko oh sige bahala ka. Pero SUNDAY yun, walang tao kung hindi ako. T_T

3) FAMILY

Magkakasama naman kami sa bahay, kaya kahit na ano na lang. Si kuya naman malapit lang bahay nila. Kaso.. Kaso SUNDAY nga eh! T___T yun ang pinakabusy na araw sa pamilya namin :(

Ang ending, naisip ko yung mga college friends ko, mag-overnight sa bahay. Unique yun xD haha! Eh 6pm ang uwi ng section 4 kapag Sat eh, sakto sana Sunday. O kung hindi talaga. Ayun nga, yung magdadala na lang ako.

Sa HS FRIENDS, gagabihin sila sa Sunday pero kung oks lang... sana oks lang.

Sa Family, syempre naman kasali na sila dun. xD nasa isang bahay lang naman kami e.

Medyo magulo kung ikkwento pero may perpektong plano ako :) pero nung nalaman kong isasabay sa FELLOWSHIP yung birthday celebration ko... aaminin ko. Nadismaya ako. Bakit sa araw pang yon? Desisyon yun ng mga ka-SOC namin (Soldier's of Christ) . Naisip ko, gabi yun gagawin. Whole day akong ganun? 7am-1pm nasa charismatic community tapos may ganun? So saan isisingit ang bday ko? Yung trip kong rock-rockan na malufet na kantahan, di na pwede. Bawal mag-ingay... yun eh kung makakapagkantahan man lang kami.

Isa pa, ang pumasok sa isip ko, yung mga taong ngayon-ngayon ko lang nakilala ang makakasama ko sa birthday ko? Grabe. Ang bad bad ko talaga nun. Pero naliwanagan na rin ako. Okay lang yun. Dapat matuwa ako at magpasalamat kay God kasi naging CUTE ako xD este umabot akong 18.

Dapat din matuwa ako kasi yung mga sinabi kong ngayon-ngayon ko lang nakilala eh yung mga taong nag-plano para sa akin.

Nakaka-touch at... nakakahiya, nagkamaLi ako kanina :(

Sorry po God!
I trust you!

---

PS.

Pero ang plano ko last year? Children's Party ang theme. PROMISE. Gusto ko mga games! LahaT! Gusto ko lahat din ma-feel ulit maging bata. Gusto ko nga kasama si Jollibee eh haha! kaso parang out of this worLd naman kung ganun nga. haha!

Continue reading...

unpublished note # ??

Kagaya ng nabanggit ko sa previous blogpost ko (tignan mo dito daLi :D) , isa ito sa dalawang sinulat ko na kinamataran ko nang i-blog na biglang nagkalat T_T. hehehe. 1st year college ko ata 'to ginawa eh. Tanda ko umiiyak pa ako habang sinusulat ko 'to. Wew! Medyo hindi ko na tanda yung rason kung bakit ko nasulat 'to.

"

As a 17 y/o gal, I have lots of regrets in my life and one of them is to enjoy the happiest moment of a person's life : THE CHILDHOOD DAYS. As early as 6 years old, my mind was open to focus on my studies and to die for higher grades: To commit suicides for doing homework and project alone - without any help from my friends, siblings and even from my papa and mama. They let me do the things alone. They'd never do the same thing to my 3 older brothers. They say that it is their technique so I can learn on my own... a technique... an experiment. A successful experiment because yes, I learned and I got high grades.. higher than what I expected but lower than what they want. I tried to get higher grades but I'm always in the 4th place and I must admit that I didn't give my best because I don't want to. Why do I have to die to get 95 if 75 is the passing grade? hehehe. and why do i have to be the best if being a 4th placer was not appreciated by the people I love. The important for me before is only to focus on my studies - to do what I have to do and to learn what I have to learn - to learn more than what is needed.

I didn't waste my time for toys and barbie dolls even if my parents offered it. I didn't waste my time laughing with someone's jokes. I didn't waste my time with the things that makes other children busy. I believed that there's another time for those things. But then I realized, that what i considered 'wastes' are the days, are the moments that I will never experienced again. That I missed those chances that God give to a man's life.

So I got older and became a HighSchool Student, I try to cope with the other students, to laugh with them and I'm thankful that I met my 5 best friends that made me realized that its not too late to experience to be a little girl again, to be true to myself, to run and run and run in the school's quadrangle, to laugh and laugh and laugh, to be not that serious in life and oops... to be not that serious in studies but what's good to me is that I didn't forget the student's responsibilities. I didn't got general average lower than 88.13 and I thought that's enough. Again, for me it's enough but my parents would never ever be proud of me. They kept on questioning me, why can't I belong to section 1? Why can't I belong with the best? and they will kept comparing me with the whoever Poncio Pilato's children. They cant get rid off the words.....

"

Grabe, anong klaseng kaluluwang ligaw ang sumapi sa akin para magdrama at mag-emote at mag-engLish? haha! kalokohan! xD Tanda ko humihingi ako ng suporta niyan eh, as in suporta na hindi financial support.  Putol ba? hekhek. Nawawala yung kadugtong eh. Eh basta ayun na yun. XD

Continue reading...

TaTi: NO to diary entry and YES to blog post!

Para sa taong hindi mahilig magkwento ng masasakit at malulungkot na pangyayari at alaala. Binubuhos ko ang lahat sa mga blogpost ko.

Mas prefer ko ang mag-blog kesa sa diary entry. Wala lang, bukod sa hindi kagandahan ang hand writing ko at tamad akong magsulat, napakaliit ng probability na mabasa ito ng mga kuya at magulang ko. Isa pa ay hindi rin naman ito babasahin ng mga kakilala ko. So walang mangyayaring masama kung gagamiting kong outlet ng paglabas ng emosyon ko ang BLOG na tulad nito.

Pero dumadating sa punto na gusto kong ilabas ang nararamdaman ko at magpost, ay wala naman ako sa bahay at sa kung saan man na may PC o kaya naman ay dis-oras na ng gabi. So ang gagawin ko ay magsulat na lamang. Tapos itatapon na, pero nitong mga nakaraang buwan o taon na ata eh bina-blog ko na rin yung nasusulat ko. Para makahingi ng advice.

Kagabi, napasulat na naman ako ng todo. Hindi ko nga alam kung ipopost ko rin eh. Iba kasi yung topic. Pero ayun na nga, sa takot kung may makita dito sa bahay, hinanap ko yun pero ang nakita ko ay yung sinulat ko noon. 2008 pa yun eh, tungkol yun sa dakila kong two-timer xXx (aw. bitter?) sa pagkakatanda ko e napost ko na rin yun sa isang social networking. Ayun nga, nakita ko yun sa book ko sa Database. Grabe. Hindi ko natatandaang inipit ko yun dun. At malapit pa sa unahang bahagi? GRABE!!! At kung ako man ang naglagay nun ay malabong hindi yun nakita ng kuya ko at kung sino pa man. Tatlong araw ng iniwan ko yung book dun sa may mesa sa may hagdan. Tanda ko pa nga na tinanong ako ng kuya ko kung may MS ACCESS daw bang topic don. Samakatuwid eh nabuklat niya yun. Parang nakita ko nga rin na binuklat niya yun. Ayun. GRABE!! kakaiba pa naman yung nasulat ko dito. (Hawak ko pa yung papeL e hehe) Hindi ako makapaniwalang nakapagsulat ako ng ganun dati? Umaygad! haha! Pero ayun nga, nakakahiya naman kung nabasa nila yun. SUPER!!! May part pang ganto oh

" Maybe trip lang and the worst thing is "pinagpustahan". Out of this world ba? Baka kasi ganyan nangyari eh. Malay natin. Lahat naman ng toh hindi ko inisip"

 -eww diba?! ako ba yun?

"Grabe! Bat kailangan kong maapektuhan eh wala na rin kami?! Simple lang, nakakabastos kasi eh! Walang respeto sa nararamdaman ng iba! Walang modo! Walang ah ewan!"

-ewwness talaga. haha!

Actually, nakita ko na yun last last month na pakalat kalat din. Di ko alam kung bakit. Pero alam ko kasi nilabas ko lahat ng kalat ko sa kwarto ko tapos si Kira (Ung aso namin) makulit. T_T E walang trashcan na available sa 2nd Floor kaya binalik ko sa gamit ko, tapos eto na nga yung nangyari. Huhuhu. Kaya ayun, pinunit punit ko na para sure. bwahaha! Pero sana hindi nila nakita noh? Sana... sana..

.

Continue reading...

TaTi's Favorite Color

What's Your Favorite COLOR?

Astig. Parang slumnote/ slumbook lang.

Pero seriously, hindi ko alam kung anong favorite ko.

Sa paglipas ng panahon may natago akong database sa utak ko, sabi "NILA" eto daw yung favorite ko xD:

Nagrereflect ata yun sa kulay ng mga gamit ng isang tao. Malamang. Pero kung pagkakataon ang nagbigay sayo ng mga gamit na ganon? Favorite mo ba yun? o ano?

PINK 

----> As a girl, syempre nakadikit na ang pink sa mga BABAE. Tanda ko pa nung nasa grade school ata ako nun, may pink shoes, pink rubbershoes at pink sandals ako. Sabay sabay na binili nila mama. GRABE! OVER! haha! Dahil isa lang akong anak na babae, ayun pink na. Pati sa bag... pink. Madalas hindi ako kasama kapag may binibili sila. Minsan naman, pag ako ang kasama at tinatanong kung anong gusto ko, ayun... walang imik at sasabihin ni ateng saleslady, "eto po, pink bagay sa kanya". Ayun na. Wala namang masama sa PINK. Napaka-iconic din non diba? PINK ay para sa girLs.

RED

----> RED is LOVE. Pag-inlove daw puro na red. eh paano yun? nadikit na sa akin ung red nung bata pa lang ako? hekhek. It all started here : Grade 4, in preparation of Foundation Day. Dahil favorite ako ni mam. xD ayun, sinali ako sa dalawang performance. Red ako sa isa then sa isa, mala-chinese effect kami XD  so red din. Ayun lang naman. Tapos ewan, pagkakataon lang din siguro na nung mga time na yun, puro red ang binibili ni mama na shirts, shorts, sandals, slippers and dresses. wew! Ala nga namang hindi ko suotin yung mga yun diba? haha!

VIOLET || LAVANDER

----> Isa pa yan! Anyway, same story lang naman kagaya nung mga nasa taas, dumating sa point na halos lahat nga gamit na binibili at binibigay sa akin eh VIOLET and LAVANDER.

 

 

And just like the classic case scenario. Kung anong madalas kong suot, ayun daw favorite color ko. wew! hekhek

 

Hmmm... the bottom line? wala. haha!

Ahm. Nagcocope lang ako sa mga nangyayari sa buhay ko? Ganun ba yun? Garabe, parang walang patutunguhang magandang idea tong blogpost ko. hahaha!

 

Siguro niyayakap ko na lang ang mga pagbabago. haha!

 

Pero habang nagkakaedad ako at nagkakaiisip sa mga bagay-bagay. Gusto ko ng kahit na anong kulay. Gusto ko makulay ang buhay! hahaha! wala lang. Madalas naman akong nadedepress at nagiging sad ang kapaligiran kaya para maitaboy ang mga bad bad bad vibes na yan, super colors ang kailangan plus rock-rockan na music. astig diba? haha! panalo! 

ayun lang naman, pero napapadalas ang tanong ng mga friends ko sa favorite color ko, anime, etc., sana walang kinalaman yun sa bday ko. Hindi naman sa hindi ko naappreciate yung mga ganon pero it's the thought that counts. hehe. wala lang. Halos lahat ng friends ko estudyante pa eh, wala pa naman silang source of income, so nag-sasave pa sila. wala lang. hehe. Ginagawa ko rin naman yon pero wala lang. hehe. Ano ba yan. Puro wala lang. Basta batiin lang ako sa Birthday ko, masaya na ako e. Wala lang.... wala lang.

Continue reading...

75 minutes for 65 songs

Ayun, gabi na. Grabe!! hehe.

pinag-ddownload ako ng kanta ng kuya ko.

Sinunod ko na rin, tsaka trip ko din kasi yung mga nasa list eh. Kaya ayun. 50+ songs, dinagdagan ko na rin ng ibang trip kong kanta.

Sa mga dinagdag kong kanta... hindi yun ma-emo. hekhek. ayoko lang ng emo. bakit ba? haha! Gusto ko yung medyo napapa-indak at napapasayaw ako. Ayoko na muna malungkot. Ayoko. Ayoko.

Di na rin siguro masama ung 65 songs na inabot ng 1.25 hr Diba? Diba? hehe

wala lang, kumuha lang ako ng screen shot. hekhek

Nagdadagdag pa ako. haha! gusto ko pa mag-DL. Di pa naman ako inaantok eh.

Pag may time, iupload ko rin ung mga songs na un. hehe share ko lang :D

Continue reading...

Foreign Key to Primary Key and back to Foreign Key

Nagkaroon ng seatwork sa Database Management Systems kahapon.

Tungkol yun sa napag-aralan nung Monday, make-up class.

Favorite ko ang mga major subject kahit mahirap at kahit na hindi ata ako favorite ng subjects na yon.

Ayun nga, may seatwork.

Wala akong notes nung Monday. Ni hindi ko nga nakita at nabasa talaga lahat ng nasa board. Labo kasi ng mata ko, tapos ilang beses palipat lipat ng room kaya talagang hindi ko nakopya.

Ang masaklap, eh katulad ng mga sinulat nung monday yung seatwork namin. Ang saklap saklap! haha!

Pero ayun, binase ko na lang sa mga nakita ko sa hands on yung ginawa ko.

kahit nga yung ERD, wala ako kopya. Grabe!

Tapos ayun, nakagawa naman ako ng ERD at Metadata. Happy Happy pa sana ako eh, kaso nung check-check time na. AYUN! Para akong binagsakan ng langit at lupa. PROMISE!!!

Nasita ako sa Foreign Key. Ampotpot!

"Magkakaroon tayo ng problema diyan *sabay turo sa mga foreign keys ko* , masyadong maraming foreign key. Yung kaibigan mo nagawa, baka naman kopyahin mo na lang ha?"

"mam, hindi po."

"Pero kung gusto mo, itry mo yan para malaman mong mali yung ginawa mo *smile*."

-grabe, parang nahurt ako dun eh. hehe parang minaliit ako. LOL! joke lang. Love ko si mam, next blogpost basahin nyo :D

---

Super pinagpawisan ako ng todo todo nun.

Naiiyak ako na ewan. GRABE!

Hindi ko muna pina-photocopy kasi akala ko uulitin ko tapos pipila ulit para magpacheck. aysos! ang tagal kong kinabahan. Ayun pala, basta napirmahan ni mam, pwede na ipa-photocopy.

Feeling ko ang tongeks tongeks ko para di makakuha ng Exc (Excellent) sa seatwork na yun. HaaaisT. Alam nyo ba ung feeling nun? maraming naka-excellent pero ako wala. :( 

Sabi nila, okay lang daw yun. Foreign Key lang naman daw yung problema.

Dahil wala akong notes at di ko nakita yung metadata sa board...Akala ko kasi:

Lalagyan ng key yung lahat ng icoconnect connect. Yun pala hindi. Yung isa lang. Tsk. Sana Schema na lang ginawa ko, para hindi na nakitang mali ang pakahulugan ko sa Foreign Key. Eh di sana EXCELLENT din ako diba? :( Eh di sana, I BELONG! :D

Pero I learned from my mistakes ang drama ko ngayon and look at the brighter side. Oo nga naman... tama si kuyang kachat ko. Atlis, marami rami na akong alam, para daw sa walang alam. oks na oks daw yung ginawa ko *nagpauto talaga eh noh?* . Tapos okay lang daw yung nangyari, wala namang perpekto. 

Kaya ayun. Medyo nakamove on na ako.

Pero ngayong tinatry ko sa MS ACCESS... naalala ko na naman, nalulungkot ako. What if hindi na pwedeng palitan yung ipinasa? hehe. Yung fieldsize ko kasi medyo mababa. Bakit? Binase ko yung ginawa ko dun sa Tables na given. Haaist. Eh ayun na ata yung case study na idedevelop. Sana... bigyan ako ng chance na i-develop yung naunang ipinasa ko.

bakit "Foreign Key to Primary Key and back to Foreign Key" ang title? ganto kasi yan...Ang alam ko talaga foreign key yun eh, kaso habang gumagawa ako ngayon, primary key ang nakalagay pero nung tumingin ako sa book may Foreign Key naman. kaya ayun hehe

Continue reading...

Lawrenti Tonton : SUSPENDED!!!.

Lawrenti Tonton* : SUSPENDED!!!. Congratulations!  haha! na-ban ko na sya sa community site na ginawa ko [www.malabonnhs.ning.com] . eh sumali eh. Eh di naman invited. haha! joke!

Hindi naman strictly for students and alumni lang ung online community na ginawa ko, pero pinangangalagaan ko lang ang site at syempre ang sarili ko. Ginagamit niya name ko eh, kung saan saang profile niya kinakaladkad. At isa pa, di ko sya kilala. Meron pa isa... manYUCKERS yun eh. Kaya na-ignore ko na sa YM ko, kaso naview niya ata yung site ko through mybloglog kaya ayun.

Bago pa maghasik ng lagim ng bonggang bongga, naban ko na siya. Siya ang kauna-unahang naban ko. Eh kasi naman eh, dun daw ba maghanap ng soulmate, at nako! may kabastusan pa talaga.

Ginawa ko lang ang tama.

Hindi ako nakokonsyensya.

*PAALALA : Ang mga pangalan ay sadyang iniba upang maitago ang tunay na personalidad ng mga karakter sa istoryang ito. Sa ganitong paraan ay  hindi malalaman, mauunaawan at maiitindihan ng mga ordinaryong nilalang ng earth. Tanging ang mga cute lang na gaya ko ang may kakayahang makaunawa sa mga ganitong sitwasyon.. Patnubay ng magulang ang kailangan. Salamat.

Continue reading...

[ d.i.s.c.o.n.n.e.c.t..e.d ]

I'm not okay.

Di ko alam nangyayari sa akin.

Lately, nagiging emotional ako, nalulungkot ako for some unknown reasons. LOL! sort of? haha!

Anyway, super sad ako. Di ko alam. nako!

Kanina nga, naisip ko wag muna ako makihalubilo sa iba. Parang gusto kong mag-isa. Naisip ko ring tanggalin muna ang komunikasyon sa iba... sa lahat. Gusto kong lumayo. Grr! Di ko maintindihan talaga. 

Feeling ko may kulang. MALAKI. May nawawala o talagang wala talagang nawawala. Dahil wala naman talaga nun. Ay Ewan!

Masyado akong ewan. Di ko talaga maintindihan. Ni hindi ko nga alam sasabihin ko sa blog na to eh. Basta gusto ko lang magpost sa kalagitnaan ng gabi. Gusto kong libangin ang sarili ko para makalimutan ang lahat ng 'to.

Malungkot ako. Di ko alam ang dahilan. O itinatanggi ko lang yung mga dahilan? Grabe!! Owver!! Mentally Disturbed? haha! 


I feel empty and lonely.  I feel empty inside. Grr! help me :( 

-emotional problem? :D 

 Kanina nag-GM ako, [ d.i.s.c.o.n.n.e.c.t..e.d ] . ganyan. Parang ayun na yung start ng pinaplano kong paglayo ng konti. Ito yata yung tinatawag na 'kailangan ng space'? haha! Shemay!

Continue reading...

peanut butter loaf + spaghetti + 1 cup of coffee + Hershey's chocolate bar + Goldi's Chocolate cake = ???

January 8, 2010 -

pagkagaling sa school, super gutom pero dahil tinamad na mag-rice.. magspaghetti na lang sana ako. Pero naisip ko baka sumakit tiyan ko kaya kumain muna ako ng tinapay w/ peanut butter :D then ayun na, spaghetti mode. Next? cup of coffee. text text lang muna.

Mei Chocolate Bar sa Freezer, kinuha ko na. Kumain kain lang. Text uLit.

After nun, Mei chocolate cake. Uber yummy talaga nun eh, nalimutan ko anong tawag ni Mareng Goldilocks nun.

Busog. Kahit antok na antok ako di ako makatulog. Ai mali! kaya matulog pero yoko naman madedz nun noh. Busog pa ako e.

12mn na. Sabi ko bahala na, matutulog na ako. Medyo sumakit yung tiyan ko non pero di ko pinansin.

January 9, 2010 -

4:30 am na. Nagising ako sa alarm clock pero sumakit na tiyan ko bigla. bwahaha! nakakaloka ng bongga!

Sa tang'nang buhay ko ngayon ko lang naranasan yun! GRABE! Nakakadiri ba ikwento? pero dahil first time ko yun, gusto ko ibLog haha! tsaka sikretong malupet naman tong blog ko eh xD

Tapos di pa ako nakakalabas ng banyo, eto na naman . haha!

Naiiyak na nanghihina ako nun. GRABE!! OwwwVER!!!

Sabi ni mama, wag na lang daw ako pumasok. Pero once a week lang yung dalawang subjects ko ngayon. Sayang naman kaya Go Go na lang ako.

Na isip ko nun, what if sabihin ko na lang kei shema* na late ako nagising at hindi na ako sasabay sa kanya. Nahihiya kasi akong ikwento yung totoong dahilan.

Tapos sabi ko mei mama bilhan na ako ng gamot. Pero madilim pa at masyadong maaga. Sabi ko na lang din "sige wag na muna, nakakahiya naman kung tatakbo ka sa tindahan para bumili ng IMODIUM! haha!"

GRABE talaga! then uminom na ako ng gamot pero di pa natigil ang masalimuot kong umaga. haha!

Tapos 5:45am, nag-facebook muna ako. SYEMPRE! hehe, tsaka yoko muna umalis ng ganun ang kalagayan ko. Tapos di ko napansin na 6:10 na pala. Eh usapan namin ni shema, 6:30 sa victory. Dali dali akong naligo at... sa huling pagkakataon... alam na. haha! Sabi ko talaga habang ngumangawa sa cr, "God!!! Please naman po... last na to ah? Hindi na ako kakain ng kung anu-ano... Please lang God! LAST na po ah?" haha! kaloka talaga ako.

6:30 nasa bahay pa ako.

At 7 am na ata ako nakarating sa meeting place.

At nakakahiyang natatawa kong kinwento kei shema ang lahat. haha! Baliw! xD

---

*PAALALA : Ang mga pangalan ay sadyang iniba upang maitago ang tunay na personalidad ng mga karakter sa istoryang ito. Sa ganitong paraan ay  hindi malalaman, mauunaawan at maiitindihan ng mga ordinaryong nilalang ng earth. Tanging ang mga cute lang na gaya ko ang may kakayahang makaunawa sa mga ganitong sitwasyon.. Patnubay ng magulang ang kailangan. Salamat.

Continue reading...

"sa isang bagay lang ako mabilis mapikon... dun lang. DUN LANG."

Kanina di ko na naman napigiLan.
Astig! haha!

wala pang 5 secs, naiyak agad ako.
Pinilit ko talaga itigil eh, kaso wa epek.

Di ako galit sa kahit na sino man.
Maliban sa sarili ko?
Alam kong walang ibig sabihin yung sinabing yun pero ewan ko bat pa ako naiyak haha! baLiw.

Di ko napigil umiyak.
Biglang flash back lahat. LAHAT.
Pagnagkatinginan kami ng ibang classmate ko, naalala ko din yung naiyak ako dahil sa parehong dahilan.

Sabi ni ham " dapat masanay ka na, ako din dati ganyan"... ang sa akin "sanay na ako, pero iba lang talaga pag galing sa prof mo at buong klase ang tumawa sayo".

Sanay ako sa pa-isa isa. Pero... iba na ngayon. Ni hindi ko nga inaasahan ang mga ganto, lalo't malalaki na kami...  dahil alam na kung anong tama't mali. Dahil alam na at nappredict na ang mga posibleng ikainis ng tao lalo't pangalan niya ang pagtatawanan mo. Kung bata ang nagsabi, gets mo... pag hindi*some text missing*. Pero sa sitwasyon kanina, alam ko wala lang yun. Di lang naman ako yung ginanon at tulad ng sinabi ko kanina, walang meaning yun.

Iyakin lang ako.

Sabi ng isa, " wala lang yon, sanayin mo na lang sarili mo "
sabi ko daw, "sanay na ako."
sabi nia ulit, "hindi ka pa sanay, umiyak ka pa e"
sabi ko nga daw ulit, "syempre naalala ko lang lahat"

hanggang medyo nagkasagutan pero di kami gaLit.
hanggang nagbigay ako ng sample... " para kang may ex, di ka makakamove on agad hangga't lagi mo syang nakikita."
wala lang, maisingit lang ang mahiwagang ex. haha! LOL! joke lng.
Basta medyo magulo kasi di ko na makwento yung flow ng usapan kanina kung bat ko nasabi yan, pero mei connection yang sinabi ko sa usapan namin.

wala lang. Nakakainis ako . haha!
sa isang bagay lang ako mabilis mapikon... dun lang. DUN LANG.

Continue reading...

The Evolution of Photoshop in 24 hours.

badtrip ka!! haha!

kahapon bago ako mag-log out ang saya saya ko na kasi after 2 hrs of hardworking nainstall ko na yung Photoshop CS4. Masyadong matagal ba? eh sa dami ba naman ng nakaopen na tabs sa dalawang magkaibang browser e (IE8 and FireFox) tapos dami pang application programs na naka-open.

Sa sobrang saya ko nga nag-print screen pa ako eh... 

Tapos hindi ko muna nilagay yung activation key kasi kapagod na rin naman yung araw na yun. Pero masaya talaga ako nun. PROMISE!!! Namimiss ko na kasi yung Photoshop eh haha! Photoshop 7 lang yung nagagamit ko. Syempre mas oks kung CS4, nga pala CS4 na ja-fake yun ah? yung crack-crack xD haha!

Ayun nga kanina nung ilalagay ko na yung key gen nia, ayun... The Licensing Period is expired. Medyo ganyan yung sinabi. Kalungkot haha!

Eh kasi balak ko na ilagay at ipost yung banner ng nanalo dun sa Mr && Ms MNHS of the year (yun yung ginawa kong Online Community para sa students and alumni ng MNHS:: view mo dito daLi)

HaaisT. eto ina-uninstall ko na lang sya ngayon at mukhang babalik ako sa Photoshop7. Okay lang na PS7 lang kasi dun ako sanay, nung nakita ko yung CS4, medyo naguguluhan pa talaga ako dun pero gusto ko kasi yung mga brushes ng cs3 at cs4. sayang . haha!

Pero ganyan talaga ang life. Haaist. Sa isang araw mula Photoshop 7 to Photoshop CS2 to Photoshop CS4 and now.. back to basic :D

Continue reading...

walang title

Ilang araw pa lang ang nakalilipas nung sinimulan ko ang blog na 'to... pero Grabe! ganadong ganado noh? haha! Bangis! Masyado ko atang ineenjoy ang magkwento ng magkwento, ang magshare ng adventures and experiences at sabihin ang mga nonsense point of view ko.

Mahal ko 'to blog kong 'to. Dahil nasasabi ko ang gusto ko ng sabihin... kasi dito alam kong may kalulugaran ako. Na feeling ko may gusto at handang makinig sa mga gusto kong sabihin kahit alam kong wala talaga...na imahinasyon kung maituturing. Pero okay na lang sigurong ganto. Dito... Hindi ako mali, dito lang ako tumatama. Kasi walang pumapalag! hahaha! Ni wala ngang nagbabasa eh xD pero hindi naman problema 'yon. Okay lang, at least nailalabas ko ang mga ideyang walang enta mula sa aking isipan... sa paraang gusto ko at sa paraang komportable ako.

Hindi naman sa wala akong tiwala sa mga nakakasama ko para hindi magkwento sa kanila. Nagagawa ko... 25% lang. Lupet noh?! Sa kadaldalang ipinamamalas ko, 25% lang pala yon? Pero natatakot kasi ako sa magiging reaksiyon nila. Nila? eh ni wala ngang gustong makinig sa mga idea o opinyon ko.

Haaist.

Tama na nga 'to.

Nagiging emo eh

Basta ayun, masaya ako dito.

Pangangalagaan ko 'to. Promise haha!

04:35 na ata. haha! aysos! baka ma-late pa ako nito.

Continue reading...

"'kahit gaano kabata, dapat alam na nila kung anong tama o mali'"

"'kahit gaano kabata, dapat alam na nila kung anong tama o mali'"

yan ang sinabi ko dun sa last blogpost ko [nacurious sya... silipin mo daLi]

Nung pauwi na kami ni mama galing sa ACEBEDO OPTICAL (at nagpromote pa e noh?). May nadaanan kaming dalawang bata na nag-aaway. Isang babae at isang lalaki... pareho silang bata. Maliit pa kung iyong titignan pero maririnig mo sa mga sinasabi nila na higit pa sa kung ano man ang edad nila ang nalalaman nila. 

Ang nanay mo mei t*t* sa puk*! sabi ng isa.

Ang tatay mo naman ... sagot ng isa.

Mura doon, mura diyan. 

Nakakagulat na isang batang paslit mo maririnig. Gayunpaman, hindi ko sinasabing dapat ko itong marinig sa mga nasa wastong gulang na. Nagulat lang ako dahil nasa ibang lebel na ang mga nalalaman nila sa imoralidad xD

"ui..." at tila sisitahin ni mama ang mga bata.

"mama, wag mo silang pakielaman... ", nasabi ko.

ang sagot ni mama, "Eh kasi mga bata pa".

"mama.. hindi mo sila anak. kahit gaano kabata, dapat alam na nila kung anong tama o mali".

Alam ko na may sasabihin kayong masama sa ginawa ko. Na nakita ko ng mali, hindi ko pa itinama. Pero kung ikaw ang nandun sa sitwasyon na yun? magpapakabayani ka ba upang lapitan at pagsabihan sila? At kung gawin mo man ito, sa tingin mo ba ay kanila kang pakikinggan? HINDI. Alam mo't alam kong HINDI.

May utak na sila. 

Alam nila kung anong tama't mali. 

Alam nila kung anong normal sa hindi.

Anong problema?

Pinili nilang gayahin ang mga napili nilang samahan.

MAS pinili nilang magpaapekto at magpalason ng isipan.

Mayabang na kung mayabang... pero nung kasing edad nila ako. HINDI NILA AKO KATULAD.  

Alam ko kung anong tama. 

Alam ko kung ano ang dapat. 

Alam ko kung ano ang mabuti.

Pero mas mayabang ako sa sasabihin kong... PLUS FACTOR ang pag-aaruga at pagturo sa tamang landas ng magulang ko.

Ayun lang...

parang may kulang pa eh.

Kaso may kahabaan na ata.

Punto ko to, opinyon ko... wag nyo ko awayin.

Continue reading...

nabadtrip kei kurtix

PAALALA : Ang mga pangalan ay sadyang iniba upang maitago ang tunay na personalidad ng mga karakter sa istoryang ito. Sa ganitong paraan ay  hindi malalaman, mauunaawan at maiitindihan ng mga ordinaryong nilalang ng earth. Tanging ang mga cute lang na gaya ko ang may kakayahang makaunawa sa mga ganitong sitwasyon.. Patnubay ng magulang ang kailangan. Salamat.

Unang araw ng pasok para sa taong 2010.

Tulad ng sinabi ko sa post ko kaninang umaga [silip ka dito daLi] , hindi na ako nakatulog sa kakaisip sa pwedeng mangyari sa araw na 'to. Pero hindi ko naimagine na mababadtrip lang ako kay kurtiz. Wala lang... ano bang bago kung tumirada sya at mang-asar? Talent nya na yun. Pero wala lang... nag-init lang talaga ulo ko kanina.

Kasi bago sya nag-inis kanina, napahinto pa sya at may sinabi siya eh. Tapos tinuloy nia pa. Alam nyo ba yung pakiramdam non? nakakaoffend kaya. Kainis. Nako! Hindi naman magandang dahilan na sabihing isip-bata para pagbigyan na lang palagi. HELLO? tulad ng sinabi ko kanina nung kasama ko si mama nung may nakita kaming bata na kung anu ano na lumalabas sa bibig... 'kahit gaano kabata, dapat alam na nila kung anong tama o mali'. Hindi sapat na dahilan yun. Bakit? Hindi pa ba nila kayang isipin kung masama o hindi ang lumalabas sa bibig nila? [di ko muna papahabain ang topic na 'to. sa next blogpost ko na lang. Medyo mei konting relation pero hindi swakto sa topic eh]

Ayun, nabadtrip lang talaga ako ng sobra. Promise! na-offend lang talaga ako. Buti na lang andiyan si gin-i-babes.. naintindihan niya ako. haha! why oh why? isa siyang biktima ni kurtiz. naoffend na rin siya. Pero ayun, pinabayaan at kinalimutan na lang niya.

Eh ano pa bang magagawa ko? diba yun din naman? Na-Badtrip lang agad talaga ako kanina. Di ko naman hahayaan na magalit ako sa isang kaibigan dahil lang dun. Nainis lang talaga ako. Ayun

Continue reading...

kakaisip kung paano hindi mala-LATE... hindi na ako nakatulog.

FB stat at 4:27am: "kakaisip ko kung paano ako hindi mala-LATE... hindi na ako nakatulog. haha! wag lang mapasarap ang pag-fFB ko... baka ma-LATE pa ako haha! "

ang tibay ko talaga eh noh? haha! nag-FFB ng ganyan kaaga para sa wala. haha!

Pero hindi talaga ako nakatulog. haha! gulat ba? pero lagi naman ako ganto kapag first day ng class o kaya resume ng class mula sa isang vacation o sembreak. haha! naeexcite? haha pwede.

 Kasi naiisip ko yung mga pwedeng mangyari sa kinabukasan... at sa mga susunod na bukas. haha! nakakatawa pero totoo. Parang nagpplano ako para sa buong sem. tapos ayun, hindi na ako makakatulog.

kagabi nga ginawa ko na lahat eh, kinausap ko na si God. haha! yup. super pray ako sa lahat lahat. parang dabarkads lang ako habang nakikipagkwentuhan or should I say... habang nagkkwento ako. hehehe. Pero tingin ko, yun ang dahilan kaya kahit wala akong tulog.. lagi akong may super energy at super powers haha! panalo noh?

Pero ayun nga... 6 am na pala. ahaha! loko! 5:30 pa lang sa pc. Pero walang dapat ikabahala, 10 am pa naman klase ko. Wag lang talaga akong mag-enjoy at baka ma-LATE ako. haha!

Yun lang siguro muna.

Maya na ako mag-a-OUT haha!

 

Continue reading...

TaTi Bi's Candies && Stories [in the making]

Seryoso ako sa blog kong 'to. Feel na feel ko na tong personal blog ko.

Hmm.. nakahanap na ako ng premade layout sa BTEMPLATES.COM.

Medyo i-edit ko lang para magkaroon ng personal spices. haha! ang arte? haha! wala lang. Gusto ko lang magkaroon ng personal touch ito. Wala kasi akong makita na naiimagine ko eh. Kung alam ko lang paano gumawa.. nako! wala sanang problema. haha!

Ang problema ko ngayon, nauninstall na pala yung photoshop dito sa pc. wew! Dapat kasi iinstall yung photoshop cs4, kaso di pa ata nainstall ni kuya. Kaya ayun, di ako makapag-edit ng pictures. sayang, excited na akong baguhin ng konti tong layout eh. haha! Di ko kasi feel yung babaeng nagccutics haha! Kaya papalitan ko ng pic.. malamang picture ko ilalagay ko haha! loko!

kaya ineedit ko muna siya sa loob.. next time na yung sa labas haha!

Continue reading...

“Ayoko ng CELEBRATION… ayoko ng preparations.”

“Ayoko ng CELEBRATION… ayoko ng preparations.”

Sinabi ko yun nung December 31, 2009. Habang abala kami sa paghahanda para sa pagsalubong sa Bagong Taon.
Haha! ang Lufet ko noh? nasabi ko un? tamang tamad lang siguro ako.


Eh kasi naman ang hirap kaya hugasan ng mga malalaking kawaLi na ginamit sa pagluluto. Dagdag pa yung walang tubig sa gripo dun sa lababo. So ang ending nun, maghuhugas ako dun pa sa banyo.
Kabadtrip kaya yun. Parang may curfew kami sa tubig. haha! patawa! Pero kabadtrip.


Tapos wala pa yung mga kuya ko. Pasaway! Kanya-kayang lakad… Kanya-kanyang layas… Kanya-kanyang takas. So ako lang mag-isang nauutusan don.


Di na nga ako nagpautos eh, ginawa ko na lang ng kusa. Kaso, hindi man lang nila ma-appreciate yun. Ni hindi nila makita na nagkukusa ako. Mas nakikita nila ang mga mali ‘daw’ sa ginagawa ko.


Naisip ko tuloy, wala na ba akong ginawang tama? ni hindi ko magawa ng tama at maayos ang mga simpleng bagay na pinagagawa? Ultimo pagwawalis ko daw eh may maLi. Pati sa pagbuhos ng tubig, mali pa rin? hala! Ano kaya yon. Kaya ayoko na tumulong eh… ayoko na kumilos. Nakakabadtrip eh.

Yun lang naman. hehehe.

Continue reading...